جلسه نهم: بهترین زمان برای تمرین اسپیکینگ با پارتنر

آیا برای تقویت مهارت اسپیکینگ باید حتماً با یه فرد نیتیو صحبت کنیم و تمرین کنیم؟

اول مزایا و معایب تمرین با پارتنر رو براتون توضیح میدم و در پایان مشخص میکنیم که آیا واقعاً نیازی به پارتنر هست یا نه؟

مشکلات پیش رو در تمرین اسپیکینگ با پارتنر:

خیلی از زبان آموز معتقد هستند که برای تقویت اسپکینگ حتماً به یه پارتنر نیاز دارند.

در واقع دو تا مشکل عمده در این مسیر وجود داره:

1. باعث میشه که شما همچنان در منطقه امن خودتان باقی بمانید.

برای خود من، هر زمان که میخواستم با پارتنر صحبت کنم ترس اینکه اشتباه نکنم، ترس اینکه نکنه چیز خنده داری بگم، باعث میشد که خیلی کوتاه و موجز حرف بزنم و این کار یعنی با پارتنر صحبت کردن عملاً کمک چندانی به من نمی کرد.

و همین موضوع می تونی عامل موثری در جلوگیری از پیشرفت زبان شما باشه.

در واقع برای اینکه بخوایم اسپیکینگ خوبی داشته باشیم باید از منطقه امن خودمون خارج بشیم. ما نیاز داریم که کارهای سخت و فراتر از توانایی خودمون انجام بدیم.

به عنوان مثال:

• شما باید در مورد موضوعی صحبت کنید که توضیح دادنش براتون سخت باشه.
• شما باید در مورد موضوعاتی صحبت کنید که کمترین آشنایی رو باهاش دارید.
• شما باید از کلمات و جمله ها و ساختارهایی استفاده کنید که تا به حال استفاده نکردید.

وقتی شما این کارها رو انجام بدید طبیعیه اشتباه هم می کنید.

احتمال اینکه چیزی غیر معمول و غیر عادی بگید وجود داره.

و حتی شاید بعضی وقتها به شما هم بخندند.

اما این تنها راهیه که باعث پیشرفت اسپیکینگ شما میشه و اینطوری باید از خودتون انتظار داشته باشید که هر روز رشد کنید.

به همین خاطره که من بیشتر توصیه می کنم که تنها تمرین کنید.

وقتی ما تنهایی تمرین می کنیم و حرف میزنیم، خیلی راحت و به دور از قضاوت دیگران اشتباه می کنیم. هر مقدار دلمون بخواد اشتباه می کنیم بدون اینکه کسی بتونه بشنوه.

پس روشهای گفته شده شما رو کمک میکنه که به خودتون متکی باشید و از اشتباه کردن نترسید.

2.  وابسته و متکی بودن به پارتنر مشکلات زیادی به همراه داره از جمله:

خب اولین کار برای پیدا کردن پارتنر اینه که شما برید داخل فورم ها یا انجمن ها یا گروه های چت و یه پارتنر پیدا کنید که میشه گفت این آسون ترین بخش کاره.

و اما مشکلات از اینجا شروع میشه:

• تایم شما با پارتنر سِت نمیشه و همخوانی نداره.
• شما برنامه ریختید که مثلاً 30 دقیقه با هم حرف بزنید ولی بعد از 10 دقیقه دیگه چیزه برای گفتن ندارید و نمی دونید باید چیکار کنید.
• پارتنر شما زیاد مصر و متعهد به انجام تمرین و سر وقت حاضر شدن نیست و بعد از یه مدت کوتاه برنامه رو به هم میزنه.
• سطح پارتنر شما پایینه و نمی تونه به شما کمک کنه که بهتر بتونید حرف بزنید.
• سطح پارتنر شما بالاست و خیلی وقتها اون حرف میزنه و بیشتر اوقات فکر می کنی داری مهارت لیسنینگ کار می کنی تا اسپیکینگ.
• اینترنت همراهی نمیکنه و مرتب ارتباط قطع و وصل میشه.

با این اوصاف بازم هستند زبان آموزانی که دنبال پیدا کردن پارتنر هستند و خودشون رو مقید به این مسئله می کنن که تنها راه پیشرفتشون در صحبت کردن با پارتنره.